In Bologna draait alles nog meer om eten dan elders in Italië. De pasta bolognese móet verse tagliatelle zijn, en tortellini al brodo móet in een van kapoen getrokken bouillon garen. L’aperitivo wordt gemixt met hetzelfde religieuze fanatisme, vanaf 10u. En iedereen rookt.
Ik was een paar dagen op de Grande Escursione Appenninica. Eten leek me daar erg zeldzaam. Dus ik had, geheel in de Schotland-modus, de rugzak verzwaard met 4 dagen eten, en volle brandstoftanks. De rugzak woog haast evenveel als die van een gewone pelgrim! Maar Klaas, op de kam van een berg is toch geen water? Ehm… ja. Water sjouwen vertik ik, dus dat werd op de kaart speuren naar bronnen, afdalen voor beekjes, of op een pas bijtanken bij een huis. Ging goed. Maar ik had de Italiaanse passie voor eten toch nog onderschat: op menig bergpas stond een goed toegeruste bar-ristorante. Met een eetzaal en een vitrine kaas, worst en zoete meuk. Ik at braaf mijn voorraadje leeg.
Heerlijk, twee nachten een kamer pal in het centrum van Bologna. Schoenen mogen buiten!
Bologna, trots, niet van plan te behagen, met een donker randje.
San Stefano, 350 nC – 1900. Zeven kerken door elkaar, uit alle tijden.
Piazza San Stefano, Bologna
5 mei, hup naar de fourniturenwinkel.
Morandi is een Bolognees, wist ik niet
Deze man moet en zal mij verse kruiden meegeven. Lachen.
Het is een mooi bloemetje.
50Cents is een nukkige tor.
Als je een paraplu ziet liggen bij een telecomtoren, moet je door de knieen voor een foto.
Weelderig, en alles ruikt zo lekker.
Echte Romeinse weg! Via Flaminia Militare, 187 voor christus.
Ik bezoek militaire begraafplaatsen. Het kost geen moeite om iemand van net 18 te vinden. Woont nog bij mama, is maagd, en nu doodgeschoten op heuvel X.
Klasse hoor, een gastenboek in zink. Monte Gazarro.
O hemel. Wordt het pad een beetje spannend, dan komen er (overbodige) kettingen. Jammer.
De groene heuvels vanaf Futa.
Nonna in de keuken in Monte di Fo.Vanaf de Passo della Futa daal je af naar Monte di Fo als je eten wilt kopen. De barman van de Albergo daar zegt echter ‘nee, hier is niets te koop hoor, je kunt wel wat brood van me krijgen’. Ik loop naar de naastliggende camping. Oude vrouw legt haar hand op mijn arm en zegt ‘jawel hoor, kom maar mee, we verkopen van alles, die barman kletst, hij is niet wijs’. Ik regel een douche, en vraag naar pranzo. Jahoor, dat kan, wanneer wil ik aan tafel? Een nog oudere vrouw gaat de keuken in (foto). Deze tagliatelle al ragù vergeet ik niet meer.
Prachtige flora. Maar soms werd het pad een tunnel van stekels, netels en teken. Veel teken, tientallen onderschept of verwijderd.
Passo Muraglione, motorwalhalla.
Op route ’00’ met Monte Falco in zicht. We klimmen van links af.
9 mei deels gewandeld met Daniele, de veel fruit bij zich heeft waardoor de lunch onverwacht rijk wordt. Hij neemt twee fotos per minuut gemiddeld, 557 totaal tot 15u
Op de top van Monte Falco (1658m) zijn de beuken laag en nog in knop.
Rifugio Citta di Forli wordt gerund door komiek Marco en bikkel-sloof Christina (beide met rood schort). Heerlijk italiaans gedoe over ontsnapte honden (die keren hier net terug), en eten, altijd eten.
In de rifugio is een Garibaldi-muur. De held van de Italiaanse eenwording (1861) is ook de held van het verzet, La Resistenza, dat voor een deel uit ‘Brigate Garibaldi’ bestond.
Zo’n eindeloos prachtig bos zag ik niet eerder.
Het Casentijnse toverbos.
Het laatste stuk naar Eremo Camaldoli, 9 mei. In de schemering geloof je in wolven.
Dit ga je niet googlen. In september 1943 viel de regering van Mussolini, en de Koning (Vittorio Emanuele III) sloot vrede met de geallieerden die net geland waren op Sicilië. Het Italiaanse verzet juichte. In Noord-Italie braken er veel opstandjes uit en bevrijdden sommige gebiedjes zichzelf. Partizanen. Veelal communisten, maar ook niet-gezagsgetrouwe katholieken, anarchisten, de hele zwik. 1) De Duitsers bezetten Noord-Italië. De even afgezette Italiaanse fascisten leefden op en vormden ‘brigate neri’, zwarte brigades, die onder de Duitse paraplu hun gang konden gaan. Er zijn foto’s van. Die wil je niet zien. Het pure kwaad. 2) de geallieerden rukten op tot 30 km voor Bologna. De Partizanen verzamelden zich in de stad, klaar voor opstand. Eindelijk! 3) de Duitsers brachten de Amerikanen tot staan in de Appennijnen en de Amerikanen verschoven daarop de aandacht naar Frankrijk. Winterstop. De Duitsers hadden mankracht om in Bologna de orde te herstellen, de Partizanen moesten tevoorschijn komen en de Brigate Neri waren smeriger dan ooit. De winter van 44-45 is een heel zwarte bladzijde hier. (Lijkt op o.a het niet innemen van Bagdad in 1991) Italië werd bevrijd. Maar heel anders dan Nederland. Er werden kinderen geboren uit verkrachtingen van Italiaansen door Italianen. De fascisten waren niet ineens verdwenen natuurlijk. De kerk had een ambigue rol. De koning werd weggestemd. Je zou het om minder op een collectief eten zetten. Maar goed, dat weet ik dus niet. Op 5 mei heb ik m’n vrijheid extra gevierd, dat spreekt voor zich. Bologna? De muur waar partizanen werden doodgeschoten is er nog. De toeristen zitten er te whatsappen over wat ze allemaal doen met hun vrijheid.
Executiemuur, Bologna, nu herdenkingsmonument.
Complimenti Klaasje! Ik vind het geweldig dat ge zo’n reis ondernomen hebt want het is voor ons, die je volgen, een fantastische reis hoor! Zoveel mooie beelden, mooie plaatsen, veel geschiedenis en fantastische verhalen. Buitengewone ontmoetingen die om het even welke persoon wel soms nederig maken. Zoveel stappen. Hebt ge je stappen wel geteld ? ? ? os misschien niet nodig ? ? ? Ik feliciteer je met mijn klein hartje en wens je nog het allerbeste toe.
Mocht je langs Hofstade terugkeren, laat je dan iets weten aub? Ik zou verse tagliatelle met ragou klaar houden, waarschijnlijk niet zo lekker als die échte super lekkere van de Bologna streek! Goede moed en veel liefs, Françoise
Liefs! Klaas
Hallo,
Een tijdje lekker off-line geweest en ineens heb jij je van Augsburg naar Bologna verplaatst. De Alpen waren dus minder een probleem dan ik dacht, maar ik moet erkennen dat ik west-Oostenrijk aanzienlijk slechter ken dat de Schotse westkust. Embarras de choix in dit land, ik ben zelden verder dan 2 uur van Wenen.
Het zal ouderwets klinken, maar ik hoop dat je iets in gedrukte vorm met je verhaal doet.
Groeten, en succes met het restje!
Paul
Ha Paul, de Alpen waren mij veel te braaf, dat lag vast aan de historische route… Groet!
Goed verhaal over de bevrijding van Italië. Je schrijft dat de Duitsers de geallieerde opmars tot staan brachten in de Appennijnen en dat de gegeallieerden daarna “hun aandacht verlegden”. Zelf houd ik het erop dat ze het neerslaan van de partisanenopstanden aan de Duitsers overgelaten hebben, iets dat jij ook al suggereert. Ze waren als de dood voor volksrevoluties. In Griekenland hebben de Engelsen het niettemin zelf moeten doen.
Verder: weer prachtfoto’s en mooie sfeertyperingen. Geniet van de laatste weken! De hitte ben je na vrijdag kwijt schijnt het.