No guru

Geplaatst op door

No Guru No Teacher No Method. Mooie albumtitel van Van Morrison. Ik was in een niet erg gelukt stadje, Imst. Ik luisterde een andere plaat van hem, gezongen vanuit het hart, vanuit iets lager nog misschien. Of doe anders Neil Young als voorbeeld, die het bespelen van zijn gitaar nooit aan zijn verstand zal overlaten. 

Het wandelen heb ik meegekregen van mijn ouders. Kamperen ook. Dat opportunistische aan elkaar knopen van routes, het wildkamperen en het doorkruisen van lege stukken land, dat heb ik van niemand geleerd. Goeroes genoeg, maar ik put her en der wat uit bedachtzamer bron, Hamish Brown bijvoorbeeld. Teachers, eentje dan: Winky, die me op de Skye Cuillin leerde om me op te stellen als een “nimble, lightfooted ninja.” Wees nederig en licht, maar rijg ze aan je zwaard als je de kans krijgt. Kill. 
Method. Ik heb wel een systeem. Dat is deels omgezet in routine (ik kan zonder licht, in de regen, opbreken zoals een soldaat z’n geweer kan monteren) of in voorbereiding (ik heb na 25 jaar een kloppende uitrusting). Ligt de basis er, dan lijkt ‘niet nadenken’ voor het vervolg de beste oplossing. Óp dat systeem. 
17 april dan. Tussen Altfinstermunster en Nauders moet je de bus nemen, zo is vastgesteld. De hellingen zijn steil, de begroeiing ruig, de autoweg te gevaarlijk. Ik wist zeker dat je ook kon lopen, en dat dat ook gedaan werd door anderen. Dus zei ik ‘terug kan altijd’ en vond een route. Prachtig, over in onbruik geraakte wegdelen en door een tunnel uit 1854, maar ook 75m op handen en voeten steil omhoog. Dat noemde ik altijd knoeien, maar het is als lego-en, met niet het rationele nadenken als basis maar het zekere gevoel van ervaring en beoordelingsvermogen. Wéten. 
Een gems schrok op en een slechtvalk kekkerde, ik liet het gebeuren en stond ‘plots’ op het paadje naar de uitgang, bij de Festung Nauders. Hell yeah. Zo werd Oostenrijk op de valreep nog smakelijk. En ik opgewekt. Opgewekt uit de sluimer van de rechte paden. 
 

Maandag 13 april Oostenrijk in, met mijn vader (71). Leuk dagje.

  

De dichtheid van kruisbeelden neemt toe.

  

Hier stonden we 34 jaar geleden ook. ANWB-erkend, gevuld met winterharde caravans. Fijne douche.

  

Zugspitze bij Lermoos, en het fijne oostenrijkse systeem: geen route amen, maar plaatsnamen.

  

Ja, er lag wel eens 60 cm sneeuw opweg naar de Fernpass, maar dat was geen probleem. Wel nat.

  

Op de Fernpass. Fijne uitzichten.

  

Erg wennen aan het kaartbeeld van Kompass. Veel minder detail natuurlijk dan de inzoombare OpenCycleMaps

    

Een teder landschap, bij Dornitz opweg naar Imst op 15 april.

  

Sint Christopher is de populairste heilige, beschermer van lange-afstandslopers, met boom in de hand en het kindeke op de schouder.

 

Ik ging óver de snelweg E60, maar ik moest nederig zijn en er onderdoor, door een tunneltje van 1,80m

Schoenen wisselen om de nieuwe in te lopen. maar al in Landeck heb ik de oude weggegeven aan zwervers.

  

Landeck, lente

  

Aan het zeuren over te makkelijke paden? Hier! Pak aan!

  

Dit is tuttig, en ook vaag. Menig wandelaar die het best kan, keert terug, de zelfoverschatters lopen door.

  

De Schanklbach, Zwitserland in. onbegaanbaar.

  

Oude grensovergang Oos-Zwi bij Altfinstermunster.

  

De bordjes zeggen niets, maar als je ver genoeg doorloopt achter die boomstammen, kom je op een echt pad.

  

En dat brengt je hier: een tunnel uit 1854, en een recenr buiten gebruik gesteld wegdeel.

  

Links omhoog onder de boomstam door. De gems op de foto vind je niet.

 

Uitweg naast de moderne weg, Festung Nauders in zicht.

Behoorlijk onder de indruk.

Plekje 500m Italië in, kijkend richting Italië.

Gewoon doen zoals een 8-jarige het doet.

3 gedachten over “No guru”

  1. Nope, gems niet gevonden. Staat ie er wel op?? Prachtige plaatjes. Wij genieten mee. Liefs, je zussie

  2. Wat jammer nou van dat truitje.Ik had nog een mooie lijst met glas ervoor,voor eeuwig hangen

Reacties zijn gesloten.