Italianen, ik kan er wel wat mee. Goedlachs, mijn grijns steekt ze makkelijk aan. In Calvi dell’Umbria had ik een klik met de plaatselijke wandelclub-hoofdman, een gesprek met pen en papier erbij. Over het plaatsen van je tent als ‘het maken van een (heilige) plaats’ in micro-formaat. Als je een plekje kiest, wat geeft de doorslag? Knusheid, een veilig gevoel? Uitzicht, overzicht? Een boom, een bloem? Dat is voor iedereen anders. Maar de plek krijgt voor mij betekenis. Ik raak er op gesteld. De echte heilige plaatsen worden door heel veel mensen herkend. Ze voelen goed.
De laatste dagen liep ik langs kleine heiligdommen op plekken waar Franciscus is geweest. Maar het ging soms zoals veel plaatsen waar een beroemdheid langskwam. Het worden wél bedevaartsoorden, maar van het aankruis-type. Ze vallen samen met die ene passage van de beroemdheid. Waarom niet de eigen kracht van de plek vertaald voor het publiek? In plaats daarvan maakte men het nog erger door te zeggen ‘de paus is hier ook geweest’. Ja, omdat Franciscus hier ooit was. Of is dat voldoende? Ik vind van niet.
dit is zoals ik me Kees Roodenburg voorstel, de maker van de route die ik de laatste 18 dagen volg. Hij heeft een Ennio Morricone-ringtone en houdt van eenzame weggetjesmet trillende lucht erboven. Drinkt Jose Cuervo Gold, als er weer een etappe nagelopen is. Deze argwanende blik bewaart-ie voor Duitse concurrenten.
Vogel van de week: de bijeneter. Exotisch gekleurd, maar ook met een heel speciale zeilende vlucht, als een heel grote vlinder.
In de supercompacte dorpjes is geen plek voor een plein, een piazza. Maar toch wel voor een piazetta? Prachtig, die kleine uitgespaarde ruimtes.
Consumenten-religie: laat uw BMW met wijwater besprenkelen, dan rijdt u geen pelgrim aan. Prima idee.
Echte regen! Dertig dagen droog gehad.
Zaterdag 23 mei regende het nogal. Hier langs bar Pergola om te drogen. Lelijke plek, ook wel eens goed.
Bij de groentetuin van Mirella en Piero. Ze hadden het niet breed, dus waren ze heel gastvrij en gul met eten.
Partnergemeente Bethlehem (in Palestina!)? O ja, op het volgende bord staat waarom: Greccio heeft de eerste kerststal ter wereld.
Stroncone. De dorpen hier zijn vaak Borgo’s, ommuurd, waarbij de muur ook bewoond is en alles verbonden is met steegjes en trappetjes.
Goede info. Heiligdommen professionaliseren.
Plek op de laatste berg. De everzwijnen knorden er weer lustig op los.
Wandelclub in Calvi krijgt mijn verhaal doorgebriefd van de chef.
De Paus was hier ook! Ja, en?
Maandag 25 mei: wolken vullen het Tiberdal zoals ze oo 18 maart het Rijndal vulden. Let op de zwarte hond. Begon tegen mij, maar blaft nu tegen alle andere honden. Geen slimme dieren.
Vanaf Fara in Sabina kun je de koepel van de Sint Pieter makkelijk zien. Fara ligt op een mooie heuvel, prachtig gesitueerd.
Montelibretti, maandag 25 mei. Na de eerste helft van Roma-Lazio vertrek ik. Donker weer, spetters, en afgeladen bars.
Maandag kwam de andere religie van de Italianen even boven: voetbal. Sint Franciscus, dat is natuurlijk de nummer 10 van AS Roma, ‘San’ Francesco Totti. Hier nota bene met mijn filmtip voor Rome op de borst ‘La Grande Belezza’. Dat is Rome en het leven hier. Foto: FILIPPO MONTEFORTE
Laatste kampeerplek, met toetje.
Journalistieke foto: waterbak zoals je die overal ziet. Boertjes vullen hier ook hun giftanks, je ziet de verpakkingen van de fungiciden liggen, zo gaat dat.
De laatste keer koken. Waarom staat de brander zo raar op de weg? Nou, ik zat er eerst naast natuurlijk, maar toen de zon weer achter de wolk vsndaan kwam bleek dat die plek helemaal niet in de schaduw was. Verhuisd en de brander blijft dan staan.
Nog even, en geniet van het grote moment!!!!
Lieve Klaas, geniet van Rome, het mooie sluitstuk van je pelgrimstocht!