Het Sinterklaassurprise-gevoel

De lichtgewicht kampeerder is een gespleten persoon. Hij wil geen spullen meer, maar als hij Ultralightoutdoorgear.com bezoekt lijkt hij wel Paris Hilton die een nieuw handtasje spot. Is iets lichter, mooier of beter dan wat hij al heeft: hebbun!
Maar zoals een oude spijkerbroek of een oud stel leren laarzen zo lekker rock’n’roll kunnen zijn, zo werken sommige oude spullen uit de kampeerkrat op je gemoed. Je kunt het niet over je hart verkrijgen om ze voorgoed op te bergen.

Chris Townsend, bebaard Brits lange-afstandswandelaar, beschrijft dit verschijnsel (lees het artikel hier). Hij testte voor The Great Outdoors Magazine duizenden stuks gear. Een handvol ervan werden hem zo lief dat hij ze jarenlang gebruikte. Vaak niet de fancy regenjacks of geavanceerde tentjes maar juist heel bescheiden spullen. Trouwe spullen.

Dus toen ik bij Bever met een MSR Pocket Rocket Deluxe in mijn handen stond, dacht ik even: ‘oeh’. Drukregelaar, piëzo-electrische ontsteking, piepklein opvouwbaar, én maar 85 gram. Maar toen dacht ik aan mijn ouwe trouwe spiritusbrander. Verdorie, had ik die niet pas een paar maanden geleden bezongen (lees het hier). 

En daar kwam de herwaardering al aan!

Wat een mooi dingetje eigenlijk. Wat duurzaam ook, gemaakt van gerecyclede aluminium drinkflessen. En no waste, geen wegwerp-gastankjes, nooit brandstof over. Niks geen marketing of unpackaging-experience: hij kwam ooit in een wit kartonnen doosje. De White Box Stove.

Fuck de Pocket Rocket. Ik ging ‘m houden, die White Box Stove.
Sterker, ik ging hem opwaarderen met een beter windscherm!
Hoera!

Veel mede-spiritus-fans gebruiken een Caldera Cone. Dat is een kegelvormig windscherm, dat aan de bovenkant nauw aansluit bij het omgerolde randje van je pannetje. Daarmee haal je een enorm rendement uit je brandstof. 
Wat een beetje hoort bij deze sub-sekte van backpackers is het zelf maken van dingen. Je kunt dan ook tientallen filmpjes vinden van doe-het-zelf-caldera’s. Lachen, dacht ik.

Vandaar deze primeur: mijn eerste blog met een stappenplan!

Stap 1: prototype.
Een beetje sinterklaassurprise begint met een schets, dan rekenwerk en dan een kartonnen prototype. De kegel heeft een bodemdiameter, een topdiameter (die van de pan), een zijde (s), en een hoogte (h). Brander en scherm moeten in de pan passen, dat beperkt de hoogte.

Stap 2: blik snijden
Dat gaat prima met een afbreekmesje, nadat de lijnen met potlood zijn ingekerfd.
Ik snij me natuurlijk aan het blik, maar heb wel een enorm knutselgevoel en zin in pepernoten!

Stap 3: testen
De brander, het gebruikelijke Evernew pannetje en een halve liter water.


Tesomstandigheden: 15 graden. Koud kraanwater en windkracht 2 (stevige tocht)
Test 1: zonder scherm. Kooktijd minstens 10 minuten. Hopeloos.
Test 2: met oude scherm (gewoon rond, slobberig, 9 cm hoog): kooktijd 7:30
Test 3: met nieuwe scherm. Kooktijd 7:00.

Dat is echt niet best. De oorzaak (gokje): er is te weinig zuurstof binnen het scherm. Dan zouden gaatjes langs de bovenrand moeten helpen, voor wat schoorsteen werking.

Test 4: nieuw scherm, gaatjes bovenin erbij. Kooktijd: 5:10. 

Dat is waanzinnig. Een energiebesparing van meer dan 30% ten opzichte van het oude schermpje. Duurzaahaam!
De eigenaren van een Jetboil gaan nu lachen, omdat hun gasgestookte monster minstens twee keer zo snel is. Maar, ehm, die minuutjes, wat ga je daar zo dringend mee doen, als je aan het wandelen bent?

Het zou nog wat sportiever zijn als ik het scherm had gemaakt van huzarensalade-wegwerpschalen, maar ik heb nieuw materiaal gebruikt, van knutselwebsite Aduis (die, heel ouderwets, een vuistdikke catalogus meesturen). Zo wordt het scherm toch nog bijna duur.

Veldtest
Tijdens een wandeling van Venlo naar Nijmegen testte ik het windscherm ‘in het echt’. Bleek dat het scherm, als het nauw aansluit, vaak mee omhoog komt als je de pan van het vuur haalt. Gelukkig heb ik geen haaksluiting gemaakt, maar is het scherm vastgemaakt met een paperclip. Iets ruimer afstellen dus… Verder geen klachten, werkt goed!

Muziektip van de week: Tamar Aphek
(Klaas, zoiets hoort niet thuis op een serieus wandelblog.
Ik doe het toch, wat nou ‘serieus wandelblog’.)

3 gedachten over “Het Sinterklaassurprise-gevoel

  1. Ha ha, the good old, White Box Stove, hij ligt nog in de la in de garage. Ik heb hem gebruikt tijdens een week PCT in California. Daarna ben ik de Pocket Rocket overgestapt. Niet de Deluxe versie, maar de cheap-one, 72 gram zwaar. Er is menig maaltje mee bereid. Een goed windscherm is zekers handig. De laatste week van mei gaat de Pocket Rocket weer een paar keer in de hens onderweg op het Drenthepad.

Reacties zijn gesloten.