“Heb je de route thuis bedacht?” Is een vraag die ik onderweg vaak krijg van mensen met wie ik klets. 

Het antwoord: ja en nee. De grote lijn zeker. Die is in brokken van 150-200km gemaakt, die ter plekke opgeknipt moeten worden in dagetappes van ongeveer 30 kilometer. Die lopen van km0 naar km30 naar km60, tenzij het begin van een nieuwe weeketappe halverwege een dag valt. 

De etappe van Moffat naar Stirling bijvoorbeeld, is 167 km, maar ik ben in Peebles (km49) bijgetankt in een hotelletje, dus de eerste dag daarvandaan begint op km49. Ik zet dan 49 + 30 + 30 + 30 + 24 uit tot Stirling, 4 dagen dus. Binnen die eerste 30km ligt het dorpje West-Linton op km22. Op Google Maps zoek ik of ze daar een winkel hebben, daar koop ik dan avondeten. Daar ga je niet mee sjouwen. Ontbijt is altijd granen + melk en dat koop ik per 4 of 5 dagen, in plaatsjes waar ze een grote supermarkt hebben (die verkopen melkpoeder en Alpen Muesli in de 950gr verpakking, jaja).

Tweede ontbijt of pre-lunch is in een cafeetje op ongeveer 8-12km van de dagstart. Die zoek ik soms uit, vaak pak ik de kans als die zich voordoet. 

Je ziet het al aankomen: als ik 5km afsnij of toevoeg, verschuift alles. Dat gebeurt ter plekke: ik zie dat het pad ‘zonder reden’ een heuvel meeneemt, die knip ik er uit. Of ik moet omlopen voor een winkel in een stadshart. Alle schuifjes komen dan anders te liggen. Ik kan een dag dan ook gewoon langer laten worden. Maarrrr… zo kwam ik aan die blessure! Die liet zien dat je niet zomaar extra kilometers kan nemen, zeg iets richting 40. 

Vanwege de blessure had ik later extra dagen nodig. Mijn terugkomst op Frederiek haar verjaardag ligt vast, dus heb ik de route door Schotland rechtgetrokken (die was toch veel te frivool). Paul Copestake leverde snel een schets voor het stuk tussen Carlisle en Fort Augustus. Die schets was 447km, maar bestond uit rechte verbindingen tussen plaatsen. De hele schets omzetten in een route die echt paden volgt maakte m 1/5 langer, maar door de bochten er weer uit te strijken is het nu 486km. Die route is mij nog niet echt bekend, dus allerlei meet- en bijschaaf werk volgt. 

Op veel dagen is er 500-1000m te klimmen, waardoor het verstandig is die dagen korter te maken. 

De laatste zes dagen naar Fort Augustus is zonder winkels, dus moet er een bijtank-adres in waar een doosje eten heen kan. De accomodatie moet bereid zijn het aan te pakken. 

En dan nog gas, opladen, wassen. Enzovoort, enzovoort. 

Foto’s volgen, heb het nu te druk 😉