De mentaliteit, de rijstijl, de bordjes; veel is echt anders dan in Oostenrijk. Mijn route is lastiger te volgen, over moeilijker paden met veel op en neer. Ik ben er heel blij mee. Intens wandelen (rare uitdrukking). De dorpjes zijn compact en best leuk, met veel meer barretjes enzo. Mijn Italiaans kruipt langzaam onder 6 weken Duits vandaan, ik lees de informatieborden eerst in het Italiaans, en ik mag spieken in het Duits. Nu ben ik in Bolzano, daar is Italiaans de grootste taal, maar als ik 5 seconden nadenk over een zinnetje, schakelt men naar Duits. Ik versta Italiaans behoorlijk. Net in het postkantoor alles in t Italiaans.
Praktisch is Bolzano de overgang van koud naar warm. Hoewel ik de bergen nog wel inga, stuur ik lange broek, bodywarmer, overhemd terug. Mijn lievelingstruitje gooi ik weg, dat is na 22 jaar op. De rugzak wordt lichter, dus ik heb aquarelpapier gekocht.
Tot zover!
Op de Reschenpas (1455m), 500 meter binnen Italié).
Doet me aan de Ullapool Sailing Club denken.
En ik maar denken dat er een verdronken kerk in het stuwmeer stond. Maar het is alleen een toren. Gefotografeerd vsnaf een droogliggende landbrug.
Leest allen de boeken van Gerrit Jan Zwier.
Zwier definieerde het Noordelijk Gevoel. ik lijd daar ook wel aan, dus ik vind dit kleurenpalet prachtig.
18 april, boven Mals op een afgesloten graspad. Mijn eerste aanraking met de autoriteiten: er kwam een jachtopziener. Ik vroeg gedwee ‘was halten sie davon’ maarhij zei ‘guat, schon guat’ en was natuurlijk op zoek naar echte overtreders van echte wetten.
De hoogste berg in de omgeving: Ortler, 3905m in mooi ochtendlicht.
De wandelroutes zijn genummerd, en die nummers staan op mijn kaart en meestal op de bordjes. Soms gaat het op zn Italiaans.
De hellingen van de Val de Venosta, de Vinschgau, zijn kurkdroog, want middenin de Alpen komt geen enkele regenwolk er vol aan.
Daarom is er een systeem van Walen, die beekwater verdelen over dehellingen. Heel ingenieus en wondermooi. Hier nabij Schluderns.
Een raster van palen en hangende stokken, straks planten ze de appelboompjes.
Oranjetipje
Ik volg vaak maar twee of drie routes per dag, makkelijk navigeren, als je de merktekens kunt vinden.
Het kerkje van St Egidius. Helaas dicht.
En ook nog drystone walls.
De boomkweker stookt snoeisels in zijn houtkachel.
Beregenen gaat ’s nachts
Heerlijk lopen door geurende boomgaarden, maar soms vervelende dingen op ooghoogte.
De paden duiken soms hard op en neer.
Net na het oversteken van deze steenlawine hoorde ik van de locals dat ie twee dagen eerder nog bewogen had. In Duitsland waren de bordjes overdreven, maar in Italië kloppen ze, deze plek was niet voor niets afgezet.
Gemengd bos is prachtig als het uitloopt. De bergen horen bij de Tessa/Texel groep. Kalk, niet zo hoog maar wel erg ruig.
Dinsdag 21 april: bij Lana even uit de route gestapt voor een dagje Bolzano. Korte broek kopen. En als dat gedaan is, pranzare.
Een man met een lichte rugzak en heel uitgekiende uitrusting vond 5000 jaar geleden de dood. Hier ligt hij opgebaard, je kunt de tatoeages op zn huid nog zien. Ötzi.
Bij een pizzeria ontmoet ik drie grafisch ontwerpers, die me meenemen naar een test van projecties die ze maakten voor het moderne kunstmuseum. Geinige avond.
Lieve zoon; je hebt een hoop volgers en door dit stuk hoeven wij geen praktische vragen meer uit te leggen. Heel leuk verteld en wat een mooie foto’s weer.
Dag Klaas,
wat een prachtige teksten en dito foto’s lees en bekijk ik op je site!
Ik ben redacteur van OMNES, het blad van de Vereniging Pelgrimswegen en misschien weet je dat we in de komende Nieuwsbrief (die verschijnt volgende week) een link naar je blog hebben. Zo kwam ik erop.
Zodra je heelhuids terug bent maak ik graag een afspraak met je voor een interview of artikel van jouw hand in ons najaarsnummer van Omnes.
Bovendien ben ik zeer geïnteresseerd in je route, die ik ook wil lopen, nadat ik drie jaar geleden via Frankrijk naar Rome liep.
Succes met het vervolg van je tocht!
Arnoud
Ha Arnoud, ik sta klaar voor de Omnes!
Nog steeds mooie foto’s (er zit een goede camera op je telefoon!) en sfeervolle verhalen. Jammer dat het Egidiuskerkje dicht was, het heeft heel bijzondere fresco’s.
Ik volg je tocht met plezier, niet alleen omdat je grote delen van ‘mijn’ route uit 2007 loopt maar ook omdat je van al die Romelopers een van de meest ‘archetypische’ bent: self supporting, tentje en pannetje, forse dagetappes. Ik ben wel benieuwd wat deze tocht met je doet. Zolang als je er middenin zit is daar overigens geen zinnig woord van te zeggen, is mijn ervaring, dan bén je zelf je voettocht.
Er wacht je nog heel veel moois, de route zoals jij die gepland hebt staat daar garant voor. Buon camino!
Ha ja, geen zinnig woord over te zeggen…